Sri Lanka położona jest na wyspie
Cejlon oraz wielu malutkich wysepkach u jej wybrzeży, na Oceanie Indyjskim na południowy wschód od Półwyspu Indyjskiego. Dawniej wyspa była połączona z Indiami, z wraz z którymi była częścią prakontynentu
Gondwany.
Środkową część zajmuje
Płaskowyż Centralny. Wznosi się on na wysokość 1500 m n.p.m. Najwyższy szczyt wyspy to
Pidurutalagala wznosząca się na wysokość 2524 m n.p.m. Drugim co do wielkości górą Sri Lanki jest
Szczyt Adama (2243 m n.p.m.). Obydwa wzniesienia znajdują się w południowej części płaskowyżu. Przedłuża się on w kierunku południowo- zachodnim.
Część wschodnia wyspy to nisko położone i lekko pofalowane
równiny, które urozmaicone są niewielkimi wzniesieniami. Obszary nizinne znajdują się na północy wyspy.
Wybrzeża są piaszczyste, wzdłuż których ciągną się
rafy koralowe i
laguny.
Klimat wyspy należy do
typu podrównikowego wilgotnego. W strefie wybrzeży temperatura średnio osiąga wartości od 22 - 23°C, natomiast w górach zimą morze nawet spaść do 7°C.
Opady deszczu również są zróżnicowane w zależności od regionu wyspy. Centrum i część wschodnia Cejlonu znajduje się pod wpływem cyrkulacji
monsunowej. Dlatego też opady dochodzą tam nawet do 1000 mm rocznie. Jednak na południowo -zachodnich wybrzeżach, gdzie teren jest znacznie wyżej położony, są one znacznie wyższe i sięgają 3700 mm, a jeszcze większe opady występują na obszarze górskim w centrum kraju (5000 mm).
Układ
rzek na wyspie ma charakter promienisty. Oznacza to, iż ich źródła znajdują się w centralnej części Sri Lanki w górach i spływają ku wybrzeżom. W wielu miejscach w ich górnym biegu występują
wodospady i bystrza. Natomiast ujścia rzek są najczęściej
bagniste.
Największą rzeką Cejlonu jest
Mahaveli o długości 930 km. Na niektórych rzekach wybudowano zapory, dzięki czemu powstały zbiorniki retencyjne, które wykorzystywane są do celów irygacyjnych.
Osobliwością Sri Lanki jest
różnorodność lasów, dzięki czemu można je zaliczyć do przyrodniczych atrakcji tego kraju.
W północnej i wschodniej części wyspy dominują
wiecznie zielone lasy. Na obszarze sawanny są to zwane lokalnie
potame, a na nizinach
lasy talowe. Przy ujściach rzek występują również
lasy namorzynowe.
Na tych terenach żyje wiele różnych gatunków
zwierząt, np. słonie, lamparty niedźwiedzie, wargacze czy makaki, a także wiele gadów i płazów.