Maroko to bogata historia i tradycja, a odmienność kulturowa Marokańczyków, z pewnością będzie stanowiła dodatkową atrakcję podczas
wakacji w Maroko.
Kiedy powstało Maroko?
Przodkowie
plemion berberyjskich, żyjących obecnie w Maroku, przybyli prawdopodobnie z zachodniego
Egiptu ok. 3000 r. p.n.e. Około 1200 r. p.n.e. kupcy feniccy założyli pierwsze osady przejęte po 814 r. p.n.e. przez Kartagińczyków. Po zwycięstwie nad Kartaginą,
Rzymianie rozpoczęli ściąganie daniny od berberyjskiego
Królestwa Mauretanii, a w 42 r. n.e. włączyli je do swego imperium. W 429 r.
germańskie plemiona Wandalów podbiły rzymskie prowincje północnoafrykańskie, a ich panowanie trwało do 533 r. gdy wkroczyły tu wojska bizantyjskie.
W VII wieku ziemie dzisiejszego Maroka
podbili Arabowie. Włączyli je do kalifatu i rozpoczęli
islamizację ludności. Pochodzenie założycieli państwa odzwierciedla specyfikę kultury marokańskiej, łączącej pierwiastki
arabskie i berberyjskie.
Większość władców uważało się za
potomków Mahometa. Wszyscy budowali jednak swą władzę w opozycji do kalifów Damaszku, Bagdadu i Stambułu, tocząc zarazem ze zmiennym szczęściem wojny z Europejczykami. Od XI wieku władzę sprawowały potężne dynastie pochodzenia berberyjskiego:
Almorawidzi i Almohadzi. Wpływy ich państw rozciągały się na Półwysep Iberyjski i znaczne obszary Afryki.
Wpływy kolonialne - Maroko
Od XIV wieku do Maroka zaczęli docierać Europejczycy, zwłaszcza
Portugalczycy i Hiszpanie, którzy osiedlili się głównie na wybrzeżu. W XVI wieku, kiedy krajem rządzili królowie pochodzenia
arabskiego, już całe wybrzeże atlantyckie zajęte zostało przez Europejczyków. Z racji ważnego strategicznie położenia nad cieśniną Gibraltarską o kontrolę nad Marokiem rywalizowały największe potęgi kolonialne
- Wielka Brytania i Francja.
Maroko – władza sułtana
Rok 1666 to początek panowania dynastii
Alawitów, do dziś rządzącej Marokiem. Mulaj Ismail, uważany za największego sułtana w historii kraju, zbudował m.in. rękoma europejskich niewolników ówczesną stolicę -
Meknes. Jego bezwzględne rządy trwały 55 lat (1672-1727). Sułtan próbował zjednoczyć państwo przy pomocy Francji, wypędzając
brytyjskich i hiszpańskich osadników. W XVIII wieku udało się Marokańczykom odebrać z rąk angielskich zajęty w 1663 r. Tanger.
Początek XIX wieku to okres stopniowego
osłabienia znaczenia Maroka. W tym czasie wzmocnienie pozycji Francji umożliwiło jej zajęcie sąsiedniej Algierii. Jednocześnie władza sułtana znacznie osłabła. Marokiem interesowali się także Niemcy, co stało się przyczyną dwóch tzw.
kryzysów marokańskich (1905 i 1911) i doprowadziło do
konfliktu z Francją.
Ostatecznie w 1912 r. Maroko znalazło się pod
protektoratem Francji, z wyjątkiem północnych wybrzeży pod zwierzchnictwem
Hiszpanii oraz Tangeru, który uzyskał status strefy międzynarodowej. Po 1100-letnich rządach lokalnych władców, Maroko znalazło się
pod kontrolą obcych państw.
Niepodległość Maroka
Jedenaście lat po II wojnie światowej - w 1956 roku, sułtan Mohammed V, wspierany przez USA i Wielką Brytanię, proklamował
niepodległość Maroka. Zmienił tytuł z sułtana
na króla - był 13 władcą z dynastii Alawitów. W 1961 roku tron odziedziczył panujący do 1999 roku Hassan II. Celem niepodległego Maroka stała się integracja dawnego terytorium. W latach 60.
Hiszpania zrezygnowała z posiadłości marokańskich, zachowując pod swym rządem miasto Ceutę i Meillę.
Hassan II od lat 70. domagał się od Hiszpanii przekazania
Sahary Zachodniej, zasobnej w złoża fosforytów. Ostatecznie Maroko w dwóch etapach, w 1975 i 1979 r., przeprowadziło aneksję tych ziem. Wywołało to ostry sprzeciw Algierii i spowodowało zawieszenie członkostwa kraju w Organizacji Jedności Afrykańskiej. Jednocześnie rozpoczęły się mające trwać 15 lat walki z Frontem Polisario - organizacją walczącą o niepodległość Sahary Zachodniej.
Ustrój w Maroko
Obecnie panuje tu dziedziczna
monarchia konstytucyjna. Głową państwa już od 23 lat jest
Mohammed VI – król Maroka. Włądzę ustawodawczą stanowi parlament.
By lepiej poznać historię Maroka, warto odwiedzić
największe atrakcje turystyczne Maroka.