Kultura Laosu

Kulturę w Laosie kształtuje przede wszystkim religia buddyjska, która jest wyznawana przez większość mieszkańców kraju. Turyści powinni zachowywać szacunek do tutejszych zwyczajów. Podstawowe zasady kultury są mile widziane, a w wielu przypadkach niezbędne. W Laosie nie ma szczególnych zasad zachowania się. Wystarczy być uprzejmym, nie pokazywać niczego i nikogo palcem oraz nie wolno, pod żadnym pozorem, dotykać tutejszych mnichów.
Wchodząc do prywatnego domu, świątyni czy sklepu, najczęściej trzeba ściągnąć buty. Jest to oznaka szacunku dla danego miejsca i osób, które w nim żyją.

Laotańczycy są narodem przyjaźnie nastawionym do podróżnych, zakładając, że ci ostatni zachowują się w sposób przyzwoity i kulturalny. Zawsze są życzliwi i gotowi do pomocy, choć zwykle oczekują za nią zapłaty. Pamiętajmy, że ludzie mieszkający w tym kraju są biedni, dlatego każdy grosz jest dla nich ważny. Obdarowując drobnymi sumami Laotańczyków, zaskarbimy sobie ich wdzięczność i sympatię, a podróżując po kraju, będziemy mieć wszystko, czego dusza zapragnie.

 W Laosie obchodzone są święta państwowe i lokalne, których terminy mają charakter ruchomy i wiążą się z porami roku - na przykład święto deszczu Bun Khao Pansa, które obchodzone jest w czerwcu. Są święta buddyjskie, m.in. narodziny Buddy, jego oświecenie i śmierć - Viskaha Busa, obchodzone w maju oraz święto Makha Busa upamiętniające pierwsze kazania Buddy po oświeceniu, obchodzone w lutym. W związku z kultami prebuddyjskimi Laotańczycy obchodzą m.in. Haw Khao Padap Din, czyli święto zmarłych przypadające na wrzesień. Jeśli przebywając na wycieczce w Laosie, natrafimy na jedno z tutejszych świąt, będziemy mogli zobaczyć, jak są one kultywowane. Klasztory i wsie, nawet te w odległych zakątkach kraju, przyozdabia się kolorowymi papierkami. Ludzie jedzą i piją, tańczą i biorą udział w odświętnych nabożeństwach. Podobnie jak i w innych częściach Azji Południowo-Wschodniej, na Laosie obchodzony jest Chiński Nowy Rok.

Najważniejszym świętem państwowym kraju jest Laotański Dzień Narodowy, przypadający na 2 grudnia. Jest on pamiątką po przejęciu władzy przez Pathet Lao w 1975 roku. Ulice miast i miasteczek ozdabia się flagami z sierpem i młotem, w stolicy Laosu odbywają się marsze ze sztandarami.

 Kuchnię Laosu wyróżnia zapożyczenie wielu dań i trybu gotowania od północnych sąsiadów - Chin. Je się tu dużo potraw warzywnych, ale rdzenni mieszkańcy kraju jedzą m.in. egzotyczne dania na bazie szczurów, robaków, pająków i wszelkiego rodzaju owadów.

Buddyzm w Laosie widoczny jest w złoceniach świątyń czy w szafranowych szatach mnichów. Tych ostatnich jest tu mniej niż m.in. w Tajlandii. Religijność tubylców związana jest z tradycyjną muzyką. Muzycy grają melodie muzyki Lam na bambusowym flecie, tzw. Khaen. Animizm, który współistnieje z buddyzmem, polega na wierze w stale obecne w naszym życiu duchy przodków, zwane Phi.

Trudno w tym przypadku mówić o jednej kulturze Laosu, z racji tego, że zamieszkały jest przez wiele grup etnicznych, z których każda pielęgnuje własne tradycje i zwyczaje. Dla mieszkańców ważna jest uprawa ryżu, także z powodów religijnych.