Historia Kostaryki

Pierwotnie, przed odkryciem Kostaryki przez Krzysztofa Kolumba, tereny te były zamieszkiwane przez plemiona kultury indiańskiej. Rdzenni mieszkańcy Costa Rica trudnili się rolnictwem i myślistwem. Kolumb ze swoimi marynarzami dotarł do wybrzeży Kostaryki w 1502 roku. Nadał tym ziemiom nazwę „Costa Rica”, ponieważ sądził, że odkrył legendarną krainę słynącą z bogatych źródeł złota. W wolnym tłumaczeniu nazwa ta oznacza „Bogate Wybrzeże”.

Ostatecznie Indianie z Kostaryki zostali podbici przez Juana Vasqueza de Coronado w latach 1561-1565. To właśnie on założył pierwszą stolicę kraju - Cartago. Kolonizacja Kostaryki przez Hiszpanów była bardzo burzliwa, a rdzenni mieszkańcy nie mogli pogodzić się z panoszącym się na swoich terenach najeźdźcami. Stąd wynikały liczne powstania, które zostały stłumione w latach 1673 i 1709. Po walkach z lokalną ludnością, kolonizatorzy doprowadzili niemal do całkowitego jej wyniszczenia.

W 1821 roku Costa Rica uzyskała niepodległość i przystąpiła do Federacji Ameryki Środkowej, która rozpadła się w 1838 roku. Wówczas Kostaryka stała się samodzielną republiką. Mieszkańcom nie było łatwo udźwignąć odpowiedzialności za samodzielną państwowość, ale po wewnętrznych walkach, w końcu w 1949 roku udało się uchwalić nową konstytucję. Od tego czasu Kostaryka jest państwem spokojnym, które znane jest ze swojej gościnności.
Co ciekawe, w 1949 roku prezydent José Figueres Ferrer zdecydował, że jego krajowi nie jest potrzebna zawodowa armia, dlatego rozwiązał ją i stworzył wyłącznie paramilitarną policję, zajmującą się utrzymaniem porządku publicznego.
Obecnym prezydentem Kostaryki pozostaje Oscar Arias Sanchez, zaprzysiężony w 2010 roku.