Na dalekich Karaibach na Morzu Karaibskim, pomiędzy Ameryką Północną a Południową, znajduje się terytorium zamorskie należące do Francji. Mowa tu o Martynice, która co ciekawe jest częścią Unii Europejskiej, pomimo tego, że odległość pomiędzy Starym Kontynentem a jej wybrzeżami jest liczona w tysiącach kilometrów.
Położenie
Martynika znajduje się w archipelagu Wysp Nawietrznych w Małych Antylach, pomiędzy Dominikaną a Saint Lucią. Pod względem politycznym należy do Francji, a co za tym idzie, jest częścią Unii Europejskiej. Niemniej z uwagi na geografię zaliczana jest do Karaibów.
Jej krajobraz jest mocno zróżnicowany, a nad całym terytorium Martyniki góruje wulkan Montagne Pelee mający 1397 m n.p.m. wysokości. Cała wyspa ma wulkaniczne pochodzenie i górzyste ukształtowanie terenu. Jednak dawniej Martynika była nazywana „Wyspą Kwiatów”, a to z uwagi na połacie terenu pokryte wielobarwnymi kwiatami.
Historia Martyniki
Wyspa Martynika została odkryta przez Krzysztofa Kolumba na początku XVI wieku, w 1502 roku. Kiedy Kolumb po raz czwarty wyruszył do Ameryki, przybił do brzegu dzisiejszego Le Carbet. Jednak francuscy osadnicy pojawili się na wyspie znacznie później, bo w 1635 roku. Od tego czasu niemal nieprzerwanie Martynika znajduje się pod francuskim panowaniem, z wyłączeniem brytyjskiej okupacji w latach 1794-1815, w czasie wojen napoleońskich. Od 1946 roku Martynika ma status departamentu zamorskiego Francji.
Turystyka na Martynice
Wiele walorów wyspy decyduje o jej popularności wśród turystów. Odwiedzają ją głównie podróżni z Francji i ze Stanów Zjednoczonych.
Na Martynice są tylko dwie pory - deszczowa i sucha, a temperatura oscyluje przez cały rok w granicach 30 stopni w dzień i 24 stopnie Celsjusza w nocy. Najchłodniej jest w grudniu i styczniu, a najcieplej w marcu i kwietniu, choć różnice w temperaturze są naprawdę niewielkie. Od lutego do kwietnia na Martynice trwa pora sucha, a ilość dni deszczowych jest mniejsza niż w okresie od czerwca do listopada, gdy pada niemal codziennie - krótko, choć czasem intensywnie. Po deszczu niezmiennie zawsze wychodzi słońce.
Tym, co najpiękniejsze na Martynice, są plaże i dziewicza natura, która zewsząd otacza turystów. Nie ma na wyspie wielowiekowych zabytków, ale są piękne miejsca godne odwiedzenia. Obowiązkowo trzeba wybrać się do dawnej stolicy Martyniki, czyli do Saint Pierre, miasta, które zostało zniszczone podczas wybuchu wulkanu w XX wieku. Można jednak zobaczyć tu, jak wyglądało życie na wyspie za czasów kolonialnych.
Godny uwagi jest Macouba, czyli najstarszy kościół na wyspie, pochodzący z 1694 roku. W Fort-de-France znajduje się biblioteka z imponującym zbiorem starych ksiąg. Oprócz tego, można zwiedzić destylarnie rumu czy tutejsze zoo z wieloma endemicznymi gatunkami zwierząt.
Na Martynice można wypoczywać na licznych plażach pochodzenia wulkanicznego, pokrytych ciemnobrązowym, a miejscami czarnym piaskiem. Wśród najpiękniejszych plaż wymienia się Carbet w okolicy Fort-de-France, dziką plażę Anse Couleuvre w odległości około 60 km na północ od stolicy Martyniki, położoną pomiędzy klifami na północnym krańcu wyspy, czy też plaże złociste w zatoce Baie des Raisiniers. Na wybrzeżu atlantyckim prócz pięknych plaż, znajdziemy w pobliżu brzegu piękne rafy koralowe.