Kultura Japonii
<rys1 p>Specyfika japońskiej kultury powstała w wyniku izolacji wysp od reszty kontynentu azjatyckiego. Podstawowym źródłem inspiracji była kultura Chin i Korei, ale izolacja sprzyjała rozwojowi tradycjonalizmu i japońskiej estetyki. <br/><strong>Język japoński</strong> z pewnością nie należy do najprostszych, ale nie jest aż tak trudno nauczyć się jego wymowy ponieważ nie jest to język tonalny. Nawet przy niewielkim wysiłku można opanować podstawowe zwroty.
Język japoński z pewnością nie należy do najprostszych, ale nie jest aż tak trudno nauczyć się jego wymowy ponieważ nie jest to język tonalny. Nawet przy niewielkim wysiłku można opanować podstawowe zwroty. Zdecydowanie większy problem jest z japońskim systemem pisma. Jest on jednym z najtrudniejszych na świecie, ponieważ używa się jednoczenie trzech różnych zapisów.
Trzy najważniejsze religie Japonii to sinto, buddyzm i konfucjanizm. Sinto jest najstarszą religią Japonii, która wyrosła z animizmu, wiary w siły natury. Buddyzm - pierwotnie bardziej filozofia niż religia przywędrował tu z Indii poprzez Chiny, a konfucjanizm - kodeks etyczny został przyniesiony z Chin. Te trzy religie nie wykluczają się nawzajem toteż przeniknęły się razem tworząc w Japonii szczególny system wierzeń i etyki.
Początki sztuki japońskiej sięgają IV tysiąclecia p.n.e. a jej cechami charakterystycznymi jest fascynacja naturą oraz tym co efemeryczne (np. w ikebanie).
Od VI w rozwijało się malarstwo buddyjskie, a malarstwo świeckie wyodrębniło się dopiero w VIII w. tworząc głównie na użytek dworu. W XIV w. wprowadzono nową technikę malarstwa tuszowego. Jego przeciwieństwem było dworskie malarstwo dekoracyjne operujące jasnymi barwami. Rzemiosło artystyczne wywodzące się z Japonii wywarło duży wpływ na sztukę europejską.
Teatr japoński wykształcił dwa tradycyjne rodzaje przedstawień: kabuki, zwykle o treści melodramatycznej, łatwe, ale wywołujące emocje, oraz no - formalny teatr maski. Pokrewna do teatru no jest starożytna muzyka gagaku wykonywana na bębnach oraz japońskich odpowiednikach lutni, cytry, oboju i fletu.
Większość wczesnej literatury japońskiej była stworzona przez kobiety. Wśród wczesnych pisarek na pierwszym miejscu jest stawiana Murasaki Shikibu. Jej najbardziej znany utwór to "Opowieści Genji" opisujący intrygi życia dworskiego. Natomiast najbardziej znanym poetą jest Matsuo Basho, twórca poezji Haiku.
Japonia jest rajem dla smakoszy. Tradycyjna kuchnia to nie tylko sushi, tempura i sukiyaki które są najbardziej znane na świecie. Istnieje szereg mniej znanych sposobów przyrządzania dań. W Japonii istnieją różne rodzaje restauracji specjalizujące się w jednego rodzaju kuchni: w tapanyaki kucharz przyrządza jedzenie na rozgrzanej płycie zaraz obok stolika; robotavaki to wiejskie restauracje specjalizujące się w potrawach z grilla; w nomijaki na wstępie wybiera się samemu kawałki mięsa, owoce morza, warzywa, które następnie przygotowywane są w kuchni; nabemono to samoobsługowe smażalnie, gdzie samemu dobiera się składniki do dania.
Tradycyjnym trunkiem jest sake - mocne wino ryżowe, które może być podawane zarówno na zimno jak i jako grzaniec. Natomiast najbardziej popularnym alkoholem wśród Japończyków jest piwo, dostępne nawet w automatach. Tradycją jest picie zielonej herbaty - bardzo ożywczej i zdrowej, zawierającej witaminę C oraz kofeinę. Picie herbaty nadal jest celebrowane zarówno w restauracjach jak i w większości domów.
W japońskim kalendarzu figuruje niezwykle dużo różnego rodzaju świąt. Najdłuższy jest Złoty Tydzień trwający od 27 kwietna do 6 maja. Od lutego do kwietnia trwa Hanani (Okres Kwitnących Kwiatów), niezwykle romantyczne jest obchodzone 7 lipca Święto Gwiazd (Tanaba Matsuri). W O-bon - święto zmarłych - na rzekach, jeziorach i morzu unoszą się niezliczone lampiony, symbolizujące dusze zmarłych. Z tradycji IX w wywodzi się obchodzone 17 czerwca Kioto Gion Maturami, parada ozdobionych wozów, którą dawniej próbowano przebłagać bogów aby odegnali zarazę od miasta.
Japonia na skróty
Przewodnik - Galeria
1/26