Saloniki - Przewodnik

Saloniki - informacje podstawowe: Liczba mieszkańców: ok 500 tys.
Numer kierunkowy telefonu: 0030/231
Ważniejsze numery telefonu:
Policja:100
Pierwsza pomoc: 166
Czas lokalny: Warszawa: 12.00, Saloniki 13.00
Komunikacja miejska:
Autobus: stanowi podstawowy środek komunikacji miejskiej; jeżdżą dwa rodzaje autobusów: kursujące tylko w granicach miasta - pomarańczowe przegubowce, kursujące na dłuższych trasach poza granicami miasta - czerwone lub niebieskie.
Adres informacji turystycznej: Grecka Narodowa Organizacja Turystyczna (Ellinikós Organismós Tourismoú) EOT, Platia Aristotelous 8

Historia

Miasto Saloniki zostało założone przez króla starożytnej Macedonii Kasandra. Zostało nazwane Thessaloniki od imienia jego żony, siostry Aleksandra Wielkiego. Szybko rozwinęło się jako port oraz ważny ośrodek handlowy i administracyjny. Za czasów rzymskich było stolicą prowincji, później siedzibą biskupa. W Bizancjum stało się drugim co do rangi miastem po Konstantynopolu. Od VI wieku w mieście zaczęli osadzać się Słowianie. To stąd pochodzili św. Cyryl i Metody, a opracowany przez nich ówczesny język słowiański z Saloników do dziś obowiązuje w liturgii prawosławnej.

Mimo silnych obwarowań, w średniowieczu miasto było często najeżdżane i przechodziło z rąk do rąk. Władali nim okresowo krzyżowcy, Wenecjanie, aż ostatecznie na pięć wieków dostało się w ręce tureckie. Saloniki stały się zróżnicowanym etnicznie miastem orientalnym z dużym udziałem ludności żydowskiej, która osiedliła się po wypędzeniu z Hiszpanii.

Miasto odegrało dużą rolę w narodzinach nowoczesnej Turcji. Tu w 1908 r. założono reformatorski ruch młodoturecki. Saloniki były także rodzinnym miastem Mustafa Kemal Paszy - Atatürka. Na skutek wojen bałkańskich na początku XX wieku miasto ostatecznie jednak znalazło się w granicach Grecji. Efektem tego było wysiedlenie dominującej dotąd ludności tureckiej a także słowiańskiej, na miejsce której napłynęli Grecy z Azji Mniejszej. Nic nie pozostało ze społeczności żydowskiej wymordowanej przez Niemców podczas II wojny światowej. Większa część miasta została ponadto zniszczona przez olbrzymi pożar w 1917 r. Dynamicznie rozwijające się Saloniki, mimo ponad 2300 lat historii, są w dużej części miastem młodym pod względem architektury jak i społeczności.


Główne atrakcje

Miasto jest głównym ośrodkiem greckiej Macedonii, a także najważniejszym miastem północnej Grecji. Położone jest wzdłuż wybrzeża Morza Egejskiego u podnóża góry Chortiatis (1201 m n.p.m.). W mieście brak zabytków starogreckich, za to sporo jest budowli bizantyjskich porozrzucanych wśród współczesnej zabudowy. Najstarszy i najcenniejszy z nich to kościół Hagia Sofija VIII w. Najbardziej popularny jest jednak kościół św. Demetriusza z V wieku, zrekonstruowany po pożarze w 1917 r. Męczennik ten, który zginął w Salonikach 26.X.306 r., ma takie znaczenie dla miasta jak św. Patryk dla Irlandii. Dzień jego śmierci jest głównym świętem Salonik.

Z zabytków innych epok warto zwrócić uwagę na rzymski łuk triumfalny cesarza Galeriusza, czy na symbol miasta - wenecką Białą Wieżę. Śladów tureckiej przeszłości jest niewiele, a nie zburzony minaret zachował się jedynie przy kościele św. Jerzego. Osobny kompleks stanowi akropol salonicki - jest to twierdza z kościołami i klasztorami oraz malownicza dzielnica mieszkalna. Na dwie strony od cytadeli odchodzą potężne bizantyjskie mury obronne.

W sąsiedztwie miasta lezą liczne plaże, z których najpopularniejsze to Arecu i Epiwates. W Langadas i Sedes znajdują się z kolei źródła lecznicze.


Muzea i galerie.

Muzeum Archeologiczne, przy Platía CH.A.N.TH- prezentuje sztukę helleńską i rzymską. Wystawia znaleziska z Dervéni i Chalkidiki, a także z grobowców w starożytnym Sindos, położonym niedaleko współczesnego miasta. Mieści wystawy skarbów Werginy i znalezisk z królewskich grobowców Filipa II Macedońskiego.

Muzeum Walk o Macedonie, ul. Prokslnou Koromil« 23 - sa tu wystawione fotografie, broszury, plakaty związane z walka o wyzwolenie wielkiej Grecji, trwającej od 1870 r. Muzeum ma na celu podkreślenie odwiecznych greckich praw do Macedonii, zarówno do ziemi jak i nazwy i symboli, które według Greków zostały zawłaszczone przez byłą republikę jugosłowiańską Macedonii.

Macedońskie Muzeum Etnograficzne, ul. VassilÍsis Ólgas 68 - prezentuje eksponaty związane z codziennym życiem. Są tu niekonwencjonalne wystawy strojów, domostw i tradycyjnego rzemiosła. Szczególnie interesujące są te poświęcone tkactwu.

Muzeum Żydowskie, ul. AgÍou Min« 13 -


Zakupy

W Salonikach jest wiele sklepów z winami. Warto rozglądać się zwłaszcza za macedońskim Domaine Carros. Warte polecenia są też białe Cambas, Boutari oraz Logado.

Rozmaite starocie, m.in. łóżka, lampy, drewniane meble można kupić na pchlim targu, przy ul. TossÍtsa. Podobnym, ale bardziej specyficznym miejscem jest bazar ograniczony ulicami EgnatÍa, Dhragoómi, Aristotllous i TsimiskÍ. Można tu również kupić tanie meble, a także wyroby rzemieślnicze jak i żywe zwierzęta. Tam tez znajduje się główny targ mięsny, rybny i owocowo-warzywny Modi«no.


Gdzie zjeść

I Kamara, ul. StergÍou Polidhórou 15 - znajduje się wewnątrz murów otaczających dzielnice EptapirgÍou; podawane są potrawy anatolijskie i cypryjskie.

I Gonia tou Merkali, ul. Avgerinoó - ouzeri (specjalizująca się w oúzo - napój alkoholowy destylowany z zacieru winogronowego, pozostałego po wyrobie wina i doprawiony anyzem lub koprem i mezédes - przystawki). Oferuje dania rybne i owoce morza oraz wino beczkowe.

Tsarouchas, ul. OlÍmbou 78 - patsatzÍdhika - restauracja specjalizująca się w zupie na bazie flaków i nóżek. Podaje tez m.in. anatolijskie budynie - kaz«ndibi.

O Mirovolos tis Smirnis, ul. Komninón 32 - popularna tawerna wśród okolicznych mieszkańców; specjalizuje się w rybach z grilla i kałamarnicy nadziewanej serem. Często spotkać tu można cygańskich grajków.

Stenaki, ul. Kapet«n PatrÍki - ouzeri, w którym czasami towarzyszy muzyka na zywo.


Rozrywka

Saloniki znane są z kilku głównych imprez. Na przełomie września i października odbywa się Festiwal Piosenki Greckiej. 28 października organizowane są wielkie parady, tance i występy artystyczne z okazji Dnia Óchi. Jest to narodowe święto upamiętniające rzekomą odpowiedz generała Metaks«sa na ultimatum Mussoliniego w 1940 r.: Óchi! (Nie). W tym czasie również, dokładnie 26 października mają miejsce uroczyste obchody święta św. Demetriusza, patrona miasta. W tym dniu po raz pierwszy próbuje się młodego wina. Z okazji święta cały tydzień trwa DimitrÍa CulturaÍ Festival. W październiku odbywa się również festiwal filmowy.

Interesujący jest Teatr w Ogrodzie i Teatr Leśny, mieszczący się na wzgórzu pośród sosen. Spektakle również odbywają się w centrum kultury Milos. Oprócz teatru odbywają się tam koncerty, wystawy, jest tam kawiarnia jazzowa i kilka barów.

Na imprezy ludowe i jazzowe można pójść do Idrogeios. Latem jest tam kino pod gołym niebem. Podobnym jest klub o tureckim wystroju, Geni Hamam, mieszczący się w dawnych łaźniach.

Latem nocne życie toczy się tez w barach i klubach położonych wzdłuż wybrzeża. Natomiast czynne przez cały rok dyskoteki i nocne lokale znajdują się głównie w dzielnicy Ladh«dika. Jeszcze niedawno stały tam zaniedbane magazyny, obecnie bawi się tam młodzież w techno-bar«kia.


Dla chętnych odwiedzenia Salonik polecamy poszukać ofert wśród propozycji wczasów last minute.