Historia Fidżi

Wyspy Fidżi zostały odkryte przez Europejczyków w XVII wieku - Abel Tasman postawił tam stopę w 1643 roku. W ponad 100 lat później wyspy były eksploatowane przez znanego podróżnika, Jamesa Cooka.

Najprawdopodobniej jednak Fidżi było zamieszkane na wiele setek lat przed przybyciem podróżników ze Starego Lądu. Żyły tutaj ludy tubylcze, przemieszane z przybyszami z południowo-wschodniej Azji. Od V wieku przed naszą erą wyspy te zamieszkiwała ludność pochodzenia melanezyjskiego. W XV wieku na Fidżi zaczęli zjeżdżać ludzie z Azji Południowo-Wschodniej.

Europejczycy wyraźnie stronili od Fidżi, nazywanych nie bez powodu Wyspami Kanibali, z uwagi na kanibalizm uprawiany w ramach rytuału wojennego. Plemiona z Fidżi, w których panowanie przechodziło z ojca na syna w obrębie rodziny wodza, wytworzyły jedną z najbardziej rozwiniętych kultur materialnych na Pacyfiku.

W 1854 roku na zachodniej części Fidżi powstało królestwo, ze stolicą na Bau. W 20 lat później pod swoje władanie wyspy wzięła Wielka Brytania, a Fidżi stało się kolonią brytyjską. W latach 1879-1917 zaczęła tu napływać ludność hinduska, która znajdowała pracę na licznych plantacjach.

W czasie działań wojennych związanych z II wojną światową, na Fidżi stacjonowały na początku wojska Nowej Zelandii, a później również wojska amerykańskie. Żołnierze stąd pochodzący, walczyli na Wyspach Salomona.

W latach 50. ubiegłego stulecia na Fidżi zaczęła rozwijać się polityka i pojawiły się pierwsze partie, głównie o charakterze etnicznym. W latach 60. przewagę wśród innych ugrupowań kraju zyskała Partia Sojuszu, która głosiła idee współpracy ponadetnicznej, dla dobra ogółu. W 1970 roku rządy na Fidżi objęła właśnie ta partia.

Ważną datą w historii Fidżi jest rok 1966, kiedy uzyskało ono wewnętrzną autonomię, wchodząc jednocześnie w skład Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Wodzowie plemienni nadal mieli jednak decydującą rolę we władaniu tym obszarem. W 1970 roku Fidżi zyskało niepodległość, a od 1987 roku jest republiką. Wcześniej formalnie władzę w państwie sprawował król lub królowa Wielkiej Brytanii. Zasadniczo w Republice Fidżi panuje demokracja, choć dwukrotnie była ona przerwana puczami - zamachami wojskowymi, które wywołanymi niepokojami pomiędzy większością ludności hinduskiej, a etnicznymi, rdzennymi mieszkańcami.

Po wyborach w 1987 roku rządy przejęła Partia Pracy Fidżi, założona dwa lata wcześniej, głosząca program integracji grup etnicznych i budowy społeczeństwa wielorasowego. W 1987 roku zorganizowano bezkrwawy zamach stanu podpułkownika S. Rabuki. Obalono konstytucję i ogłoszono republikę.

W 1990 roku uchwalono nową konstytucję, która zagwarantowała etnicznym Fidżyjczykom pełną kontrolę nad swoim państwem. Inną konsekwencją tego wydarzenia była masowa emigracja Hindusów z państwa, które przestało być dla nich przyjazne. Większością stali się Melanezyjczycy. W 1992 roku Rabuka wystąpił z armii i został premierem. W 7 lat po uchwaleniu konstytucji, zostały wprowadzone do niej poprawki, przez co była ona bardziej sprawiedliwa. W 1999 roku przeprowadzono wybory, które zakończyły się wygraną Hindusów i utworzeniem przez nich rządu. Po roku został on usunięty, w wyniku zamachu przeprowadzonego przez nacjonalistę George`a Speighta. Demokratyczne rządy zostały przywrócone pod koniec 2000 roku i utworzono nowy rząd tymczasowy, zaś stanowisko premiera objął Laisen Qarase. Pod koniec 2006 roku ponownie miał miejsce zamach wojskowy, po czym zawieszono członkostwo Fidżi we Wspólnocie Narodów ONZ. Zamach przeprowadził komandor J.V. Bainimarama, który już w styczniu 2007 roku został premierem Fidżi. W 2009 roku miał miejsce na wyspach kryzys konstytucyjny, a prezydent republiki J. Iloilo odwołał w pierwszej kolejności sędziów Sądu Najwyższego, uznając go za nielegalny, a następnie zniósł konstytucję i zaprowadził stan wyjątkowy. W lipcu 2009 roku Iloilo złożył urząd, a prezydentem został wiceprezydent E. Nailatikau.