Historia Bahamów

Przez wieki wyspy Bahama były zamieszkiwane przez rdzennych mieszkańców, którymi byli Indianie Arawaków i Indianie Lucayan. Dla Europy wyspy zostały odkryte dopiero w 1492 roku za sprawą Krzysztofa Kolumba. Hiszpanie jednak pomimo faktu, że przybili do archipelagu Bahama, właściwie do wyspy San Salvador, nie dokonali kolonizacji wyspy. Miejscową ludność przeprowadzili na tereny zajmowane obecnie przez Haiti i Dominikanę.

W połowie XVII wieku zaczęła się właściwa kolonizacja wyspy. W 1648 roku przyjechali angielscy purytanie. Przez lata o Bahamy spór toczyła Wielka Brytania i Hiszpania. Ta ostatnia nie uznała angielskiej kolonizacji tych wysp. W 1973 roku Bahamy stały się kolonią brytyjską. W czasach kolonialnych masowo sprowadzano na nie afrykańskich niewolników. Także w czasie trwającej w Stanach Zjednoczonych wojny secesyjnej, wyspy Bahama były ośrodkiem handlu ludźmi z siłami konfederacji. Bahamy odegrały ważną rolę w czasie II wojny światowej, ponieważ stacjonowały tu w wybudowanych bazach wojska USA. W 1964 roku wyspy Bahama otrzymały od Wielkiej Brytanii autonomię, a  1973 roku ogłoszono ostatecznie ich niepodległość. Są one członkiem Wspólnoty Narodów.