Geografia Bahamów

Bahamy to nie jedna, a około 2 tysiące rajskich wysp. Cały archipelag obejmuje 13 880 km2. Ukształtowanie terenu wysp jest raczej płaskie - wznoszą się one niewiele ponad poziom morza, o czym świadczy to, że najwyższy punkt całego archipelagu Bahamy leży na wysokości zaledwie 63 m n.p.m. i jest to Mount Alvernia (Como Hill) na Cat Island. Można więc uznać, że powierzchnia wysp jest równinna. Długość linii brzegowej wynosi ponad 3,5 tys. km i trzeba zaznaczyć, że jest ona bardzo rozwinięta. Wszystkie wyspy mają nieregularne kształty. Najbardziej na północ wysunięte wyspy archipelagu leżą w odległości około 100 km od wybrzeży Florydy, zaś wysunięta najdalej na południe wyspa oddalona jest od Kuby o 75 km.

Bahamy leżą w strefie klimatu równikowego, gdzie często występują tropikalne burze. Zdarzają się też huragany o niszczycielskiej sile. Panują tu wysokie temperatury, właściwe dla tego klimatu. W styczniu średnie temperatury wynoszą około 22 stopnie Celsjusza, a w lipcu 28 stopni. Dobowe amplitudy są przy tym niewielkie. Opady deszczu są obfite, ale krótkotrwałe. Średnia roczna suma opadów wynosi 1200 mm. Wyraźnie zaznaczona jest pora sucha w półroczu zimowym i pora deszczowa w półroczu letnim. Wyspy Bahama stanowią naturalną, geograficzną barierę między Zatoką Meksykańską a otwartymi wodami Oceanu Atlantyckiego.